Nie mogę patrzeć, jak syn bawi się pistoletem. Mąż mnie nie rozumie, a ja mam coraz więcej obaw

Tato, zastrzeliłem cię

"Cały czas biega z pistoletem po domu lub na podwórku i krzyczy: "Stój, bo strzelam” albo "Pif-paf, dostałeś”. Do męża mówi: "Tato, musisz się przewrócić, zastrzeliłem cię”. Nie mogę słuchać tych tekstów, może jestem przewrażliwiona, ale dla mnie to jest jakiś przejaw agresji. Mam ochotę zabrać mu tę zabawkę, ale zdaję sobie sprawę, że w ten sposób tylko pogorszę sytuację, bo zakazany owoc smakuje najlepiej”- pisze mama Dominika.

Dodaje, że w tej kwestii nie ma wsparcia męża. On uważa, że to normalny etap rozwoju, zwłaszcza u chłopców, którzy lubią bawić się w policjantów, zbirów, złodziei, wybawców, super bohaterów i broń jest im po prostu potrzebna.

"Użył jeszcze jednego argumentu, który trochę dał mi do myślenia, bo syn dwa lata wcześniej lubił bawić się zabawkowym gumowym mieczem. Obejrzał jakąś bajkę i naśladował głównego bohatera. Mąż zapytał mnie, czy wtedy też byłam przeciwna. Przyznaję, rzeczywiście miecz nie wywołuje we mnie takich negatywnych skojarzeń, jak pistolet czy karabin” – pisze nasza czytelniczka.

Pewnie uzna, że przynudzam

Dodaje, że postanowiła zasięgnąć opinii koleżanki, która jest psycholożką. Ta przekonała ją, by nie reagowała zbyt emocjonalnie, ale poobserwowała syna podczas zabawy. Jaką rolę w niej przyjmuje: czy jest napastnikiem, czy raczej obrońcą, czym jest dla niego broń: daje mu poczucie ważności, siły, sprawczości?

"Powiedziała, żebym porozmawiała z synem, by wyjaśnić mu różnice między zabawą a rzeczywistością. Uzmysłowić mu, że prawdziwa broń jest niebezpieczna, a zranienie kogoś wywołuje ból i cierpienie. Wiem, że pewnie syn uzna, że przynudzam i powie jak zawsze: "Mamo, to tylko zabawa", ale już postanowiłam, że któregoś dnia, na spokojnie pogadam z nim na ten temat. Musi wiedzieć, czym jest prawdziwa broń i chcę mieć pewność, że za zabawą z pistoletem nie kryje się żadna forma przemocy” – dodaje mama Dominika.