Twoje dziecko zaśmiewa się z "żartów toaletowych"? Sprawdź, czy mądrze reagujesz

Rodzice przedszkolaków doświadczają tego codziennie – każdy wątek w rozmowie można połączyć z robieniem kupy. Dzieci tak mają, bez względu na szerokość geograficzną i płeć.

Co z tym zrobić? Niektórzy ignorują, inni dostają szału, pozostali podśmiewają się pod nosem. Czy istnieje prawidłowa reakcja, gdy nasze dziecko szóstą piosenkę z rzędu wyśpiewuje, zmieniając tekst na taki o puszczaniu bąków...?

Większości dorosłych gadanie o kupie kojarzy się z czymś wyjątkowo niegrzecznym. Powtarzamy: "nie mów tak, to nieładne". A malec zwija się ze śmiechu na dywanie lub obraża się, uznając nas za starych sztywniaków. Może też stwierdzić w głębi ducha, że zawinił – oby nie! Humor w rozwoju dziecka jest kluczowy.

Zdaniem ekspertów poczucie humoru stanowi wybitnie istotny element psychicznego rozwoju dziecka. Kształtowanie się poczucia humoru dziecka jako jednostki zaczyna się bardzo wcześnie – jeszcze przed 2. rokiem życia.

Jeśli będziemy to dławić, mówiąc: "oh, to obrzydliwe", lub zawstydzać dziecko, że jego żarty są głupie i złe, może skończyć się tak, że nasze dziecko wyrośnie na przestraszonego ważniaka, który nie ma dystansu do siebie i świata. Najgorzej.

Zapytacie – a gdzie w tym wszystkim etykieta? Proste – etykieta przychodzi sama. Jeśli nie będziemy dziecka sztorcować uwagami na temat dłubania w nosie czy wycierania buzi w rękaw, to nie znaczy, że wyrośnie ono na niewychowanego brudasa. Dziecko samo na pewnym etapie dostrzeże, że wyjmowanie "skarbów" z nosa przy ludziach nie przystoi. Podobnie jak chodzenie w brudnych ubraniach. Można to dziecku uświadamiać wcześniej, ale z mniej więcej takim samym poziomem wagi, jak podczas tłumaczenia, kiedy nie wypada mówić żartów o kupie.

3-latek, który idzie chodnikiem, śpiewając "kupa, kupa, kupa" najprawdopodobniej celebruje wolność od konwenansów, które obowiązują np. w przedszkolu. Dziecko musi odreagować. Z tego samego powodu humor toaletowy jest tym zabawniejszy, kiedy zdarza się w sytuacjach "oficjalnych". Znacie to uczucie – to jak atak histerycznego śmiechu w kościele.

À propos konwenansów, dzieci lubią sprawdzać ich granice, lubią je podważać. Zazwyczaj nie przyjmują ich bez pytań, sprzeciwów i wątpliwości. To naturalny element ich rozwoju.

Poza tym warto w ogóle dowcipkować z dzieckiem na różne tematy – po to, by poczucie humoru dziecka rozwijało się w wielu różnych kierunkach. Justin Williams zwraca uwagę na fakt, że za żarty o kupie nie należy karać, ani traktować tematu jak totalnego tabu – w ten sposób wzbudzamy w dziecku wstyd.

Może mieć ono później problemy z akceptowaniem swojej fizjologii i swojego ciała. Konsekwencją mogą być również kłopoty z wypróżnianiem – różnego rodzaju: nocne moczenie, popuszczanie, celowe wstrzymywanie i tak dalej.

Williams podkreśla, że dziecko z rodzicem musi móc porozmawiać o wszystkim bez skrępowania i tę pewność w maluchu powinniśmy budować od początku. Jeśli sami stworzymy tabu z robienia kupy czy siku, nie dziwmy się, jak później dziecko w razie kłopotów w toalecie nie zwróci się do nas po pomoc.

Ponadto humor toaletowy to etap. Nie warto panikować, trzeba to przeżyć i tyle. Jednak warto reagować mądrze, by nie narobić sobie kłopotów, a dziecku krzywdy.