Za te słowa kobiety pokochają Magdę Mołek. Większość z nas płaci tak samo wysoką cenę

Pierwszego syna, Henryka, urodziła 8 lat temu przy pomocy cesarskiego cięcia. Przyznała, że towarzyszył jej zwierzęcy strach.

– Czułam się jak w potrzasku: nagle zespół lekarzy zapanował nade mną i moim ciałem, nikt niczego nie wyjaśniał, nie tłumaczył. Pamiętam komendę po podaniu znieczulenia, bym dotknęła swoich ud i powiedziała, czy je czuję. Miałam wrażenie jakbym dotykała obcego ciała, nie miałam już nad nim kontroli. Nie wiedziałam co mnie czeka, byłam bezradna wobec tego, co się działo. Psychicznie, wtedy, zupełnie mnie to rozbiło. Zobacz, nawet teraz, jak o tym mówię, łamie mi się głos… Porównując cesarkę do porodu naturalnego, a tak urodziłam drugiego syna, widzę wszystkie wady tego pierwszego, ale wtedy nie było innego rozwiązania – opowiada dziennikarka w rozmowie z Katarzyną Burzyńską z "Baby by Ann".

Przyznaje jednak, że jedno było dla obu porodów wspólne: miłość do dziecka. Bała się, że nie będzie w stanie pokochać aż dwójki dzieci, ale okazało się, że "w matczynym, w kobiecym sercu jest miejsce na miłość całego świata". I ani wcześniej, ani później, nic, co się w jej życiu zdarzyło, nie było w stanie nawet w połowie dorównać emocjom, które dało jej powitanie na świecie dziecka.

Ta podzielność czasu na dwoje jest bardzo skomplikowana, odbywa się kosztem matki, szczególnie, kiedy dzieci są małe, bo mimo, że mają kochającego tatę, to wszystkie pytania i tak zaczynają się od "Mamo, a czy…". Ojciec jest oczywiście wspaniały, bo zabierze na rolki, do kina, ale to mnie oni obaj wciąż potrzebują bardziej. Moje serce jest… a może ja mam dwa serca? Czasem tak czuję – tłumaczy.

Wyraźnie sprzeciwia się też "macierzyństwu glamour" (gdzie w domu jest posprzątane, rzęsa zrobiona, pazur wymalowany, latte podane, a w tle siedzi uśmiechnięty bobas).

– Rozmawiam z innymi mamami i żadna, naprawdę żadna, nie ma takiego życia. Może miewamy bardziej wytworne momenty, ale codzienność jest trudna. Jest więc prawdopodobne, że taki świat istnieje, uważam jednak, że jest jedynie wykreowany. Macierzyństwo poza jego stroną fizyczną, czyli faktem, że jesteś niewyspana, schorowana, nie masz kiedy iść zrobić siusiu, o prysznicu nie wspominając, ma też drugą, tę emocjonalną. Bo przecież to jest ciężar odpowiedzialności. Za wszystko. A w tej obecnej w mediach wersji macierzyństwa “na pokaz” nie ma miejsca na wątpliwości, rozterki i łzy – mówi.

Nie boi się jednak upływu czasu, bo zamierza za kilkanaście lat odzyskać swoje życie sprzed dzieci. – Zamierzam być 60-tką, która odbija sobie to, czego nie mogła w okolicach 40-stki. To jest mój plan – śmieje się.

Trzymamy kciuki!