Reklama.
Na anglojęzycznym forum "Mumsnet" jedna z internautek opisała sytuację, która podzieliła rodziców. Kobieta stała przed wejściem do kawiarni z dziewięciomiesięczną córką. Z daleka zobaczyła, że na kawę w to samo miejsce wybiera się mężczyzna z córeczką w podobnym wieku do jej dziecka. Córka kobiety zareagowała na małą i kiedy ojciec podszedł bliżej, kobieta postanowiła ich zaczepić. - Jaka jesteś wspaniała! Ile masz lat? - zapytała.
Mężczyzna spojrzał na nią surowo: - O nie, nie mów do niej w ten sposób. To ją krzywdzi – odpowiedział. Kobiecie zrobiło się przykro, poczuła się zmieszana i nie potrafiła zrozumieć, co ojciec dziewczynki miał na myśli. Wyjaśnili jej to internauci.
- Kiedy byłam małym dzieckiem wszyscy często powtarzali mi, że jestem śliczną dziewczynką. Jako starsze dziecko i nastolatka nie słyszałam tylu komplementów. To powodowało, że byłam sfrustrowana. Przywiązywałam do wyglądu ogromna wagę i choć wyglądałam normalnie, czułam się bardzo źle - odpowiada na forum jedna z internautek.
- Moi rodzice nigdy nie komentowali mojego wyglądu i to spowodowało, że kiedy ktokolwiek powiedział mi komplement od razu byłam jego emocjonalnym niewolnikiem - zwierza się inna kobieta.
Osób, które potwierdziły, że oszczędzanie dzieciom komplementów na temat ich wyglądu bywa krzywdzące jest na forum wiele. Większość z nich w dorosłości boryka się z obniżonym poczuciem atrakcyjności oraz głodem bycia docenionym za wygląd. Co ciekawe, z podobnymi problemami muszą radzić sobie dorosłe osoby, które jako dzieci były ciągle zasypywane komplementami.
- Ciągle słyszałam, że jestem piękna. Mam dziś przez to sporo kłopotów. Choć jestem dorosła i wiem, że ciało się zmienia, bardzo przywiązuję wagę do tego, jak wyglądam - wyznała inna z kobiet.
Jak sądzicie? Czy istnieje złoty środek?
Źródło: independent.co.uk