Urszula BogackaJeśli rehabilitacja zostanie podjęta późno, nieprawidłowe zachowania ruchowe dziecka będą się utrwalać, to z kolei może spowodować, iż następne umiejętności ruchowe zdobywane przez dziecko będą się odbywać w nieprawidłowych wzorcach. W konsekwencji nakładania się tych nieprawidłowych wzorców ruchowych, dziecko może mieć wady postawy, trudności w koncentracji uwagi lub też przy dużych zaburzeniach neurologicznych, może rozwinąć się mózgowe porażenie dziecięce
Urszula BogackaW przypadku niemowląt niezwykle istotne jest, aby reagować na takie niepokojące objawy jak asymetryczne ułożenie ciała, napinanie kończyn, tułowia, odginanie głowy, trudności w utrzymaniu pozycji w leżeniu na brzuchu w wieku od pierwszych dni życia, lub niechęć do tej pozycji, problemy podczas karmienia, a także częste ulewania. Podczas pierwszej wizyty, terapeuta powinien zapytać w takich przypadkach m.in. o przebieg ciąży, porodu, rozwój dziecka w poszczególnych miesiącach oraz o niepokojące rodzica objawy. Ocena spontanicznych zachowań ruchowych dziecka odbywa się podczas zabawy z terapeutą – określa on sposób i jakość wykonywanych przez dziecko czynności oraz proponuje ćwiczenia. Mogą to być zestawy ćwiczeń wykonywane w domu lub też sesje z fizjoterapeutą w gabinecie.
Rehabilitacja dzieci od 1 roku do 18 lat
Urszula BogackaRodzice powinni zwracać uwagę na takie objawy jak obniżone napięcie mięśniowe, wady postawy, wady stóp, zaburzenia koordynacji ruchowej. Podczas pierwszego spotkania, rehabilitant ocenia postawę dziecka w statyce i dynamice, sprawdza napięcie mięśniowe oraz siłę mięśniową, a także koordynację ruchową. Podczas rozmowy z rodzicami oraz z dzieckiem, terapeuta pyta przede wszystkim o problemy ruchowe, z którymi obecnie zmaga się dziecko, o przebieg diagnozy oraz leczenia, jeśli takie miało miejsce. Na zakończenie, terapeuta określa formę i metody stosowane podczas dalszej terapii. Długość terapii, zarówno w przypadku niemowląt, jak i starszych dzieci, wyznaczana jest zawsze w odniesieniu do konkretnego przypadku. Czasem wystarczy niewielka stymulacja rozwoju i dziecko „wskakuje” na prawidłowy tor rozwoju, a czasem potrzeba większego wysiłku.