REKLAMA
Razem czy osobno?
Dr. Ian Paul, pediatra przeprowadził badania na 230 pierworódek i ich dzieci. Badania dowiodły, że niemowlęta, które spały same w pomieszczeniu osiągały dłuższy, nieprzerwany sen, aż do ok. 45 minut. Czas ten nie różnił się jednak między dziećmi śpiącymi oddzielnie, a tymi w jednym pomieszczeniu z rodzicami, dopóki nie ukończyły 4 miesiąca życia.
Dr. Ian Paul, pediatra przeprowadził badania na 230 pierworódek i ich dzieci. Badania dowiodły, że niemowlęta, które spały same w pomieszczeniu osiągały dłuższy, nieprzerwany sen, aż do ok. 45 minut. Czas ten nie różnił się jednak między dziećmi śpiącymi oddzielnie, a tymi w jednym pomieszczeniu z rodzicami, dopóki nie ukończyły 4 miesiąca życia.
Różnice w czasie snu pojawiały się natomiast u starszych dzieci i to właśnie wyróżnia wyniki od poprzednich rekomendacji. Badacze sformułowali tezę, jakoby dzieci ok. 9 miesiąca życia przesypiały znacznie dłuższy czas niezakłóconym snem, będąc w oddzielnym pomieszczeniu.
Podążając za tym, dr. Ian Paul zalecił zaprzestanie spania w jednym pokoju z dziećmi po ukończeniu przez nich 6 miesiąca życia.
Ryzyko SIDS
Tymczasem Amerykańska Akademia Pediatryczna w najnowszych wytycznych wystosowała zalecenia do spania w jednym pomieszczeniu z dzieckiem, co najmniej do 6 miesiąca jego życia, a w miarę możliwości do jego pierwszych urodzin. Miało to być skorelowane z niższym ryzykiem wystąpienia śmierci łóżeczkowej.
Tymczasem Amerykańska Akademia Pediatryczna w najnowszych wytycznych wystosowała zalecenia do spania w jednym pomieszczeniu z dzieckiem, co najmniej do 6 miesiąca jego życia, a w miarę możliwości do jego pierwszych urodzin. Miało to być skorelowane z niższym ryzykiem wystąpienia śmierci łóżeczkowej.
Stając w kontrze do tych zaleceń Paul argumentuje, że 9 na 10 przypadków śmierci łóżeczkowej ma miejsce do 6 miesiąca życia dziecka i wymienia konsekwencje zakłóceń snu u niemowląt – Niewystarczająca ilość snu u niemowlęcia może mieć wpływ na jego ogólny stan zdrowia, samopoczucie, wpływać na otyłość. W drugim półroczu pojawia się również u dziecka lęk separacyjny i wydzielenie jego własnej przestrzeni staje się z miesiąca na miesiąc trudniejsze – wyjaśnia.
Kolejne badania podważają rekomendację poprzednich, są zależne od danych, badanych, i wielu różnych czynników. To, co pozostaje niezmienne to rodzicielska intuicja, najlepiej jeśli podbudowana rzetelną konsultacją wiarygodnego specjalisty.
Źródło: Popsugar