Reklama.
Reklama.
Reklama.
"Jestem przekonany, że mój ojciec zaczął mnie bić przez was" – porządnie dostało się nauczycielom, czy słusznie?
14 lutego 2017, 12:55·3 minuty czytania
Publikacja artykułu: 14 lutego 2017, 12:55Słowa tego ojca zrobiły sporo zamętu. Wiele osób podpisało się pod nimi, wiele też stanęło w obronie nauczycieli.
Reklama.
Wszyscy źli?
Nie ma chyba osób, które bezkrytycznie patrzyłyby na pracę nauczycieli i na działalność wychowawczo–edukacyjną szkół. Nie można też jednak generalizować i wrzucać wszystkich do jednego worka, uznając, że nie ma "gorszej i bardziej degradującej umysłowo pracy niż uczenie dzieci w szkole" oraz, że "szkoła rujnuje relacje z dziećmi".
Nie ma chyba osób, które bezkrytycznie patrzyłyby na pracę nauczycieli i na działalność wychowawczo–edukacyjną szkół. Nie można też jednak generalizować i wrzucać wszystkich do jednego worka, uznając, że nie ma "gorszej i bardziej degradującej umysłowo pracy niż uczenie dzieci w szkole" oraz, że "szkoła rujnuje relacje z dziećmi".
Rafał Betlejewski, polski performer, copywriter, autor kilku kontrowersyjnych prowokacji społecznych, oraz twórca kampanii społecznych, postanowił wyrazić swój pogląd dotyczący szkoły. Nie jest może w tym jakoś specjalnie odkrywczy, bo przecież już wiele lat temu Agnieszka Chylińska w zdecydowany sposób wyznała publicznie, co myśli na temat grona pedagogicznego. Betlejewskiego więc "gardzę wami", wypada w sumie dość blado.
"Praca w Biedrze jest przynajmniej uczciwa"
Podobnie jest z teorią, że wybór zawodu pedagoga szkolnego, wynika najczęściej z choroby, która ma wpływ na umysł ludzki. "Nie wiem, jak zatem można się zgodzić na podjęcie tego upokarzającego zadania i pójść za kasę gnębić dzieci. Nie pojmuję tego. Nie wiem, jak zdrowy na umyśle człowiek, znając strukturę szkoły, zadania, jakie się przed nim stawia, procedurę, w którą wchodzi, może się zgodzić na bycie nauczycielem i patrzeć sobie w oczy w lustrze!" – czytamy na mediumpubliczne.pl.
Podobnie jest z teorią, że wybór zawodu pedagoga szkolnego, wynika najczęściej z choroby, która ma wpływ na umysł ludzki. "Nie wiem, jak zatem można się zgodzić na podjęcie tego upokarzającego zadania i pójść za kasę gnębić dzieci. Nie pojmuję tego. Nie wiem, jak zdrowy na umyśle człowiek, znając strukturę szkoły, zadania, jakie się przed nim stawia, procedurę, w którą wchodzi, może się zgodzić na bycie nauczycielem i patrzeć sobie w oczy w lustrze!" – czytamy na mediumpubliczne.pl.
Praca domowa to przejaw okrucieństwa
Gnębieniem dzieci autor listu uznaje przede wszystkim zadawanie prac domowych ("przejaw okrucieństwa i większość nauczycieli przyznałaby to, gdyby mieli w sobie, choć krztynę autorefleksji"), nauczanie zupełnie niepotrzebnych dat oraz psucie relacji na linii rodzic–dziecko, gdyż te umęczone szkołą dziecko ma przez to "kwasy z rodzicami".
Gnębieniem dzieci autor listu uznaje przede wszystkim zadawanie prac domowych ("przejaw okrucieństwa i większość nauczycieli przyznałaby to, gdyby mieli w sobie, choć krztynę autorefleksji"), nauczanie zupełnie niepotrzebnych dat oraz psucie relacji na linii rodzic–dziecko, gdyż te umęczone szkołą dziecko ma przez to "kwasy z rodzicami".
Może cię zainteresować także: Współczuję Wam Nauczyciele. Nie chciałabym być na waszym miejscu
Jest w tym liście jednak kilka spraw wartych uwagi. Trudno zaprzeczyć, że znajdą się wśród nauczycieli tacy, którzy rzeczywiście oczekują pochwał i gratulacji za spełnianie ciężkiego obowiązku, jakim jest nauczanie dzisiejszej (czytaj niewychowanej, bezmyślnej i złej młodzieży), a tak niewiele dają z siebie.
Zmęczeni nadmiarem obowiązków, znudzeni powielaniem tych samych schematów, przerażeni zmianami, jakie cały czas dzieją się w polskich szkołach, trwają, tylko i wyłącznie. W skorupach dawnych przyzwyczajeń i "tumisizmu", mają w głębokim poważaniu pracę nad sobą, by choć spróbować dostosować się do młodzieży, udoskonalić swój sposób nauczania i zachęcić młodych do nauki. Robią swoje, a ile z tego dzieci przyswoją, to już nie ich sprawa.Do takich nauczycieli mogą pasować słowa Rafała Betlejemskiego.
Ile w tym wszystkim własnych frustracji?
Reszta listu to raczej podsumowanie własnych niepowodzeń i frustracji, jak: "Mam do was żal, że za te kilka nędznych złotych zmusiliście mnie do przerwania edukacji. Byłem dla was zbyt inteligentny – nie mieliście dla mnie nic poza przemocą, karą, groźbą i ujadaniem. Mam do was żal za każdy wpierdol, jakie przez was dostałem od ojca.
Reszta listu to raczej podsumowanie własnych niepowodzeń i frustracji, jak: "Mam do was żal, że za te kilka nędznych złotych zmusiliście mnie do przerwania edukacji. Byłem dla was zbyt inteligentny – nie mieliście dla mnie nic poza przemocą, karą, groźbą i ujadaniem. Mam do was żal za każdy wpierdol, jakie przez was dostałem od ojca.
Myślę, jestem przekonany, że mój ojciec zaczął mnie bić przez was. Mam do was żal, że zamiast rozbudzać moją ciekawość, podsuwać mi zagadnienia, kazaliście mi robić marginesy w zeszytach, rozliczaliście mnie z posiadania tarczy szkolnej i mundurka, zamiast pokazać mi piękno świata. Największy żal jednak mam o to, że większość z was, właściwie wszyscy, okazaliście się po prostu mizerni, nieciekawi, nieoryginalni, zaściankowi, prostaccy, a wszystko, na co było was stać, to donoszenie na mnie do ojca, drobne kunktatorstwo i okrucieństwo. Okrucieństwo!”.
Może cię zainteresować także: Nauczyciele dostali wytyczne–na wywiadówkach muszą odczytać list od Minister Edukacji, Anny Zalewskiej
Kto za, a kto przeciw?
Ilu ludzi, tyle historii, dlatego ten list tak podzielił odbiorców. Sporo sympatii wzbudził u osób, którym w szkole było także zawsze "pod górkę". Dużo pozytywnych reakcji wzbudził wśród przeciwników prac domowych. Wielu krytycznych słów doczekał się jednak od młodych nauczycieli, starających się ze wszystkich sił zmienić wizerunek polskiego belfra, a wrzucanych cały czas przez ludzi ziejących nienawiścią do szkoły, do jednego worka ze skostniałymi psorami, którzy może i dawno powinni byli być na emeryturze.
Ilu ludzi, tyle historii, dlatego ten list tak podzielił odbiorców. Sporo sympatii wzbudził u osób, którym w szkole było także zawsze "pod górkę". Dużo pozytywnych reakcji wzbudził wśród przeciwników prac domowych. Wielu krytycznych słów doczekał się jednak od młodych nauczycieli, starających się ze wszystkich sił zmienić wizerunek polskiego belfra, a wrzucanych cały czas przez ludzi ziejących nienawiścią do szkoły, do jednego worka ze skostniałymi psorami, którzy może i dawno powinni byli być na emeryturze.
Młoda nauczycielka zabrała głos w tej sprawie
Oto komentarz młodej nauczycielki szkoły publicznej.
Oto komentarz młodej nauczycielki szkoły publicznej.
Niech te słowa będą także i naszym komentarzem.
źródło: Medium Publiczne
Napisz do autora: ewa.podlesna-slusarczyk@mamadu.pl
Reklama.
Rafał Betlejewskidla mediumpubliczne.pl
Jednym z wielkich przywilejów świadomej dorosłości jest lub powinna być, umiejętność wybrania drogi, która nie degraduje. Wiem! – wiem, że wielu z nas cierpi na brak kasy i wybiera takie prace, które są poniżej ich zdolności. Jeździ wózkiem widłowym, czy tam siedzi na kasie w Biedrze. Ale te prace są przynajmniej uczciwe i komuś potrzebne, choć zbyt nisko płatne.
Bycie nauczycielem natomiast nie tylko jest poniżej zdolności inteligentnego człowieka, poniżej progu finansowej nędzy, ale jeszcze w dodatku jest żerowaniem na młodzieży. Nie ma w tym ani nic uczciwego, ani szlachetnego; konieczność włożenia czegoś do garnka nigdy tego nie usprawiedliwi, bo niczym nie można usprawiedliwić uczestnictwa w strukturalnym gnębieniu dzieci.
Rafał Betlejewskimediumpubliczne.pl
Chodzi mi o tych nauczycieli, którzy siedzą w tych idiotycznych szkołach publicznych i im się wydaje, że spełniają ciężki obowiązek. Że służą, że się trudzą, że należą im się kwiaty za godziny spędzone w łoskocie klas, pocie pach, smrodzie gać. No więc?Otóż chciałbym powiedzieć wszystkim takim belfrom, że gardzę wami. Gardzę za to, że swoją obecnością w szkolnych strukturach, legitymizujecie i utrzymujecie przy życiu tę straszliwą szkolną hydrę. Tego potwora.
Komentarzmediumpubliczne.pl
Kocham moich uczniów. Szanuję ich i staram się, jak mogę, aby przetrwali jakoś ten straszliwy czas nazywany młodością.Naprawdę próbuję. Daję z siebie wszystko za te psie pieniądze, które jedna połowa społeczeństwa wyśmiewa, której druga połowa zazdrości.
Tak, MEN-owskie lektury są nudne. Tak, szkoła to system opresyjny. Więc co robię? Na lekcji obieram pomarańcze i śpiewam "Mury" na znak protestu, a dzieci odsyłam do domu? Nie. Ściągam do biblioteki szkolnej najlepsze powieści wskazane przez IBBY, pozwalam uczniom poprawiać oceny dzięki czytaniu ciekawych, pięknych książek.
Czy to się udaje? Nie zawsze. Jest ciężko. W każdej klasie mam 25, 26, 27 uczniów. Każdy jest inny, ma inne potrzeby, problemy, aspiracje. A ja muszę każdemu pomóc ukształtować indywidualny system wartości, znaleźć swój talent. To zawód cholernie odpowiedzialny i rażąco niedoceniony.
Jak Pan myśli, czemu w szkołach jest tak mało zapaleńców?Przez ludzi takich jak Pan. Opluwających nasz zawód, szydzących. Czy ten felieton ma zachęcić młodych i ambitnych do polepszania jakości edukacji?”.