Ma swój świat, niewiele mówi, trzyma się raczej z boku i z pewnością nie rozkręci gwarnej zabawy na placu zabaw - oto typowy opis małego introwertyka. Czy pasuje do twojej pociechy? Jeśli tak, pewnie nie raz obserwujesz swojego cichego malucha i zmagasz się z obawami, że on jakiś taki zbyt spokojny i delikatny.
Czy w siebie uwierzy?
Czy się w przyszłości przebije?
A może go stłamszą i będzie się dawał wykorzystywać.
Oby się czymś zainteresował i był w tym dobry…
Wierzymy, że sukces osiągają w życiu osoby przebojowe. Łatwiej nam być spokojnym o dziecko, które ma wielu przyjaciół, wszędzie go pełno i zawsze ma coś do powiedzenia. Taki to się zawsze ustawi. W porównaniu do niego, spokojny maluch przypomina przyczajonego kota, który przemyka cicho, by nikt go nie zauważył. Mimo wszystko, nie martw się o jego los. Introwertyk w istocie ma w sobie coś z kociej natury - podświadomie wie jak, w razie co, spaść na cztery łapy. Tym, co możesz zrobić, jest wspieranie go w podążaniu jego własną drogą. Oto kilka wskazówek jak to dobrze robić.
Zapamiętaj, introwertyzm to nie powód do wstydu
Nie jest prawdą, że tylko przebojowi dochodzą na szczyt. Oni też mają swoje przywary - czasem chcą zbyt wiele i niezdarnie potykają się o własne nogi. Doceń wyjątkowe zalety swojego skrytego brzdąca. Zwróć uwagę, że on zawsze pomyśli, zanim coś powie. Ma tą cudowną umiejętność dokonywania spokojnej oceny sytuacji, bez zbędnego pośpiechu. Pochwal go za to. Daj mu znać, że to cenna kompetencja. Ponadto, spokojne dzieci wyróżniają się także olbrzymią zdolnością koncentracji. Są również empatyczne, potrafią i chcą słuchać tego, co mają do powiedzenia inni. Na ich własną wypowiedź przyjdzie czas. Uzbrój się w cierpliwość. Właśnie dla ich dobra.
Nie zmuszaj cichego dziecka do rywalizacji
Jeśli chcesz, aby twój mały introwertyk rozwijał swoje talenty, powinnaś zapewnić mu spokojne, ciepłe i elastyczne środowisko. Atmosfera rywalizacji nie jest taka pod żadnym względem. Jeśli skryty maluch będzie musiał nieustannie konkurować z innymi, pospiesznie działać, na przymus wychodzić przed szereg i spotykać się z nie zawsze sprawiedliwą oceną, wówczas jeszcze bardziej zamknie się w sobie. Nie dla niego walka o podium, bo to nie chęć chwały jest dla niego motywacją.
Daj mu przestrzeń na jego własny, mały świat
Dla dzieciaków o spokojnym usposobieniu napędem do działania nie jest stymulacja z zewnątrz: głośne sale zabaw, gdzie dużo się dzieje, spotkania z grupą rówieśników. Ich źródłem energii jest osobisty, wewnętrzny świat: ogromna wyobraźnia, milion barwnych i zajmujących myśli, wrażenia, emocje. Maluch introwertyk potrzebuje czasu i miejsca na pobycie samemu, przyglądanie się otoczeniu nieco z ubocza. To właśnie wtedy rodzą się w nim genialne pomysły. Warto, abyś dała mu nieco intymności. Podpytuj od czasu do czasu nad czym się zastanawia, o czym marzy, co tak namiętnie rysuje w swoim zeszycie. Rób to małymi krokami, po cichu, ze spokojem.
Nie podkręcaj tempa
Skryte dzieci, aby rozwinąć swoje zdolności, zwykle potrzebują więcej czasu niż ich bardziej energetyczni rówieśnicy. One muszą sobie po prostu wszystko po kolei poukładać, zaplanować, przemyśleć. Jest to ich ogromna zaleta, ponieważ przykładając więcej uwagi do swoich zadań, wykonują je dokładniej. Nie bez powodu introwertycy świetnie sprawdzają się w zawodach artystycznych oraz takich, które wymagają długiego szkolenia: architektura, nauka, informatyka, sporty indywidualne. Staraj się więc nie pospieszać spokojnego malucha. Nie licz mu czasu, nie porównuj do tempa pracy rodzeństwa czy kolegów. Współczesny pęd życia na wysokich obrotach jest dla niego wystarczającym kopniakiem do szybszego działania.
Nie zmienisz osobowości swojej pociechy. Próby takiej zmiany mogą doprowadzić do wzbudzenia w dziecku poczucia winy i wstydu. Straszenie wycofanej osoby, że musi wziąć się w garść i nauczyć się walczyć, spowoduje, że poczuje się bezsilna. Twoje dziecko, będąc kreatywne i inteligentne, jest jednocześnie ciche, spokojne i delikatne. Taki jest jego sposób radzenia sobie na tym świecie i koniec kropka. To, co możesz zrobić, to pomagać mu rozwijać jego potencjał, by w pełni go wykorzystało. Bezwarunkowa akceptacja jest niezastąpiona - to ona dodaje skrzydeł i umożliwia rozwój naszych dzieci.