Marzysz o tym, żeby zamknąć jeden pokój w twoim do mu na zawsze i nie musieć już nigdy do niego zaglądać? I pewnie jest to pokój twojego dziecka, prawda? Zabawki, książki, ubrania są ZAWSZE w nieładzie, niezależnie od tego kiedy ostatnio były układane. Nawet jeśli to „ostatnio” miało miejsce 10 minut temu. Czy wszystko już stracone?
Zdecydowanie nie! Istnieje kilka sprawdzonych sposobów.
1. Angażuj dziecko od samego początku
Trzylatek jest za mały, żeby dbać o porządek we własnym pokoju? Z takim podejściem na pewno nie osiągniesz sukcesu. Im wcześniej tym lepiej. Już takie maluchy chcą i potrafią uczestniczyć w pracach domowych. Co więcej – są z tego powodu podekscytowane. Myślisz, ze malec się nudzi albo denerwuje, że musi sprzątać? Spójrz na to inaczej – teraz może spędzać mnóstwo czasu ze swoimi zabawkami.
Angażując swoje dziecko w sprzątanie (jeśli jest małe, może po prostu ci pomagać) pokazujesz mu, że jest ważne. Jest przejęte ważnym projektem jakim jest sprzątanie i uczy się organizacji. W ostateczności będzie wiedziało gdzie co leży.
2. Angażuj się
Kiedy maluch zrobi ci kawałek miejsca w swoim zabawkowym królestwie, nim zabierzecie się do wspólnego układania rzeczy zainteresuj się tym, co wokół ciebie leży. Pozwól mu przedstawić Ci swoje ukochane lalki i misie. Poznaj marki ukochanych samochodów. Pamiętaj, że te rzeczy są ważne dla twojego dziecka.
Jeśli malec pokazuje ci swój ulubiony sweter, spróbuj też tak mówić o tym ubraniu. To dla niego ważne i z pewnością doceni, że dla ciebie też. W ten sposób budujecie więź, wzajemne zaufanie i łatwiej wam dojść do porozumienia w sprawach tak przyziemnych jak wrzucanie klocków do pudła.
3. Każda zabawka ma swój dom
Dzieci mają niezwykłą umiejętność personifikowania przedmiotów. Nadają im imiona, znajdują im miejsca do ‘mieszkania’. Wydając polecenie „odłóż to na miejsce” nie trafi ono do dziecka tak, jak na przykład „czy możesz odłożyć tę lalkę w miejsce w którym mieszka?”. Ten drobny zabieg językowy potrafi zdziałać cuda.
4. Pozwól dziecku decydować
Nie tylko o tym gdzie mieszkają poszczególne zabawki. Ale też o tym czy dziecko chce się nimi bawić czy też nie. Jeśli malec nie lubi jakiejś lalki czy chciałby zamiast niej inną zabawkę – posortujcie rzeczy i ustalcie które z nich oddacie biednym i potrzebującym maluchom, a które spróbujecie sprzedać. Wytłumacz maluchowi, że inne dziecko na pewno się z nich ucieszy. Ale że nie ma miejsca na te wszystkie przedmioty, więc kupicie nowy samochód dopiero gdy pozbędziecie się części starych zabawek.
5. Zacznij od dołu. Dosłownie
Jeżeli przeniesiesz się razem z maluchem na podłogę, wspólnie odkryjecie nowy, nieznany świat. Nawet organizowanie ‘mieszkań’ dla klocków, lalek i samochodów może być ciekawym, rodzinnym doświadczeniem
6. Postaw na pudła
Pudełka, kartony, plastikowe pojemniki. Łatwo je opisać lub oznaczyć w ciekawy dla dziecka sposób. Można je łatwo ułożyć, przenieść do ogrodu czy salonu, a później łatwo odstawić na miejsce. Plusem jest to, że w pudłach nie trzeba układać. A z pudeł da się ułożyć mur obronny albo zbudować twierdzę…
7. Policz do 10ciu
To łatwe do zapamiętania i proste do wykonania! Zróbcie ze sprzątania zabawę. Na przykład wrzucając rzeczy do pudeł liczcie. Możecie policzyć ile lalek mieści się w kartonie, lub ile czasu zajmuje wam ich sprzątnięcie. Zamiast liczenia możecie śpiewać albo rymować. Zabawa i nauka w jednym - fajne, prawda? Pamiętajcie, że ten system działa nie tylko na dzieci. Wy, dorośli też możecie z niego skorzystać.
8. Definiuj granice dekoracjami
Na początek odsuń od ścian to, co da się odsunąć. Wszelkiego rodzaju stoliki, pufy i wcześniej wspomniane kartony. Daj dziecku przestrzeń. Pozwól mu zmieniać, przestawiać, kombinować. Niech przewiesza obrazki po swojemu, przykleja swoje prace i odrywa te, które już mu się znudziły. Jeśli masz możliwość pomalowania fragmentu ściany farbą kredową – zrób to. Niech dziecko ma swój kawałek przestrzeni na której może dać upust swoim malarskim talentom. Niech to będzie tylko jego kawałek miejsca. Dzięki temu pozostałe ściany w pokoju będą w nienaruszonym stanie.
9. Dawaj przykład
Pamiętaj, że dziecko podgląda ciebie. Patrzy jak się zachowujesz, bierze z ciebie przykład. To ty jesteś dla niego wzorem (nie tylko w zakresie utrzymywania porządku). Spójrz więc na siebie i upewnij się, że zachowanie twojego dziecka nie jest odbiciem twojego stylu bycia. Czasem nawet taki drobiazg jak odłożenie kluczy na swoje miejsce może być mini-lekcją prawidłowego zachowania.