"Pierwsze dziecko miało więcej uwagi, bo je planowałam. Drugie zburzyło mój plan na życie"

Karina i Marek poznali się jeszcze na studiach
Po drodze, jak chyba każda para, mieli lepsze i gorsze momenty, ale przetrwali. Pobrali się pod koniec studiów. Oboje pochodzą z małego miasta w Wielkopolsce. Tam urządzili kameralne wesele i wrócili do Warszawy.

Historia jakich wiele, prawda?
Owszem. Sami przyznają, że nie wyróżniali się niczym szczególnym. Byli klasyczną parą i stali się klasycznym małżeństwem. Chodzili na imprezy – razem i oddzielnie. Jeździli na wakacje pod namiot, na koncerty plenerowe, na weekendy z przyjaciółmi. Żyli, jak sami opowiadają, tak po prostu. Bez wypadów na drugi koniec świata, ale bez przesadnego oszczędzania. To co udało im się odłożyć przeznaczyli jako wkład własny na zakup dwupokojowego mieszkania na Wilanowie.

Zaczęli realizować swój plan. Ślub, mieszkanie w kredycie z nadzieją na wcześniejszą spłatę, studia doktoranckie i kariera naukowa. A w międzyczasie dziecko. Jedno.

Marek skończył studia prawnicze, ale nie zdecydował się na aplikację. Sam twierdzi, że jest zdecydowanie teoretykiem niż praktykiem. Specjalistą w zakresie prawa pracy. Pisze sporo artykułów do czasopism polskich i zagranicznych. Karina wybrała podobną drogę. Choć specyfika ich pracy jest zupełnie inna, sama przyznaje, że zdecydowanie lepiej czuje się na uczelni. Oboje traktują uczelnie – swoje miejsca pracy jak drugi dom. Wykładają, dyskutują, angażują się w sprawy – każdy swojej – Alma Mater. I choć sporo obowiązków mogliby wykonywać siedząc na kanapie w salonie, żadne z nich nie chce rezygnować z bywania w gronie studentów i profesorów. Twierdzą, że w domu nie ma tej energii, która motywuje do pracy i przemyśleń.

Zuzia była planowanym dzieckiem
Urodziła się gdy doktorat Kariny był już całkiem zaawansowany. Marek swoją pracę doktorską właściwie już kończył. Poczuli, że w ich życiu zawodowym zrobiło się troszkę luźniej i to jest dobry czas. Nie zakładali, że będą starali się o dziecko dłużej. I na szczęście udało się od razu.

Do czasu. Ich plan nie zakładał drugiego dziecka. Drugiej ciąży. Drugiej tak długiej przerwy w pracy. Kiedy dowiedziała się o ciąży nie zwolniła. Dalej prowadziła zajęcia ze studentami, wakacje poświęciła na pisanie artykułów. Otwarty przewód doktorski zobowiązuje. I dorastająca Zuzia także. Poza tym swoje już w domu odsiedziała. I po powrocie do pracy, po rocznym urlopie macierzyńskim zrozumiała, że bardzo jej brakowało życia zawodowego. Wykładów, seminariów i konwersatoriów.

Karina twierdzi, że nie faworyzuje córeczki, ani jej nie rozpieszcza. Pierwsze dziecko urodziła w dogodnym momencie życia. Drugie nie. Teraz po prostu nie może sobie pozwolić na przerwę. Jak będzie za rok, dwa, trzy? Tego nie wie. Wie natomiast, że nie jest typem mamy która całkowicie rezygnuje z własnych planów i marzeń.