"Mamo, w szafie jest potwór!". Sprawdź jak reagować, co mówić i co robić, gdy dziecko się boi

Dzieci nie zawsze rozumieją otaczającą rzeczywistość w taki sposób jak my. Lęki, nocne potwory, smoki w szafie i węże pod łóżkiem - choć są wytworami wyobraźni i powstają na skutek mechanizmu magicznego myślenia, charakterystycznego dla wczesnych etapów rozwoju dzieci, to u najmłodszych powodują pobudzenie i silne emocje.

Strach jest emocją. Dzieci muszą nauczyć się go odczuwać, określać jego źródło i wypracować sposoby radzenia sobie z nim. Najważniejsza w tym procesie jest obecność rodziców, wsparcie i zrozumienie. Jeśli zaczniemy się wyśmiewać z dziecka i umniejszać znaczenia tego, co budzi w nim lęk, to z pewnością mu NIE pomożemy.

Opowiedz dziecku jak sam się bałeś, czego dotyczył ten strach i jak sobie z nim poradziłeś. W ten sposób dzieciak będzie czuł, że nie jest osamotniony w swoim lęku.

Jeśli od razu nie porozmawiacie z dzieckiem, to po pierwsze dacie mu sygnał, że jest się czego bać, a po drugie zostawicie go samego z lękiem. Jeśli możecie, to od razu reagujcie.

Razem z maluchem spisz jakie sposoby pomagają mu się nie bać. To może być trzymanie za rękę mamy, śpiewanie ulubionej piosenki, przytulenie misia, rozmowa z tatą - wszystko co może pomóc. Ustal z nim, że w sytuacji strachu, zawsze może skorzystać z tych metod.

Spróbuj zrobić to w formie zabawy. Najlepiej w dzień i wtedy, gdy maluch jest roześmiany i niczym się nie martwi. Zapytaj wprost, czego boi się najbardziej. Jeśli powie ci, że w jego szafie mieszka potwór z wielkimi rogami, nie śmiej się, tylko zapytaj, co go w tym potworze przeraża. Spisz to na wspomnianej tablicy i punkt po punkcie porozmawiaj z nim o tym. Czasem sama rozmowa wystarczy. Jeśli maluch boi się czegoś bardziej realnego np. psa, też to zapisz. Określ co dokładnie go przeraża i dlaczego. Może ma złe doświadczenia, może kiedyś pies go wystraszył?

To 4 proste i konkretne kroki. Powodzenia!