"Będą z tego ładne dzieci – mówili. I cóż… racji nie mieli". Moje dziecko jest brzydkie, nie kłamcie, że jest inaczej

Kolejne miesiące upływały na opiece nad dzieckiem. Rodzina, przyjaciele, znajomi zachwycali się maleństwem i nie szczędzili małej „ochów” i „achów”. Tych „ochów” i „achów” Kaśka powoli miała dość. Nie chcąc wyjść na wyrodną matkę, zaciskała zęby i sprawy nie komentowała. Powoli jednak docierało do niej, że jej córka do urodziwych nie należy. – Julka jest brzydka. Na początku pocieszałam się, że na pewno z tego wyrośnie. Tak się mówi, prawda? Teraz ma 4 lata i nadal jest brzydka. Bardzo ją kocham i jest dla mnie najważniejsza, ale…czasem wstydzę się z nią wychodzić i nie będę ukrywać, że jej wygląd mi przeszkadza – żali się Kaśka.

Nie jestem wyrodną matką!
Kiedy o swoich obawach zdecydowała się porozmawiać z mamą, ta nie szczędziła jej słów krytyki „co Ty opowiadasz, jak możesz tak mówić?!”, „To Twoje dziecko, nie gadaj głupot!”, „wymyśliłaś sobie coś!”. I zamiast wsparcia, spadła na nią fala krytyki. Spokojne tłumaczenie, że kocha Julkę najbardziej na świecie i że po prostu martwi się o jej przyszłość zostały skwitowane słowami „nie zachowuj się jak wyrodna matka! Co ludzie powiedzą?”. I właśnie w obawie o „co ludzie powiedzą” Kaśka już nigdy nie wróciła do tego tematu.

Dajcie spokój z tymi zachwytami!
Wiecie co najbardziej denerwuje młode mamy, których wygląd swoich dzieci nie zachwyca? Wspomniane „ochy” i „achy”. –Doskonale wiem jak wygląda mój syn. Modelem to raczej nie będzie. I wszyscy wokół, którzy go widzą też na pewno to wiedzą. Nie rozumiem zatem dlaczego wciąż dają upust swoim zachwytom „Jaki on piękny”, „uroczy jest”, „można się zakochać”…oszaleć można! – opowiada Dominika, mama 6-letniego Franka.