5 zdań, których nie wolno mówić dzieciom

Poniżej znajduje się kilka przykładów takich zwrotów, których powinniśmy unikać. Przede wszystkim dlatego, że nie wnoszą one nic dobrego. Ani nie rozładowują sytuacji, ani nie pomagają zmniejszyć napięcia. Natomiast często powodują jeszcze większą złość i intensyfikują złe zachowania.

Gdy tracimy cierpliwość (nie ukrywajmy, że każdemu się zdarza), to w tej bezsilności jaka nas opanowuje, krzyczymy na dziecko. Mówimy, że ma natychmiast się uspokoić i przestać płakać i krzyczeć. Jaki jest tego skutek? Nie znam żadnego dziecka, które zareagowałoby pozytywnie na taką komendę. Wyobraźmy sobie, że to my jesteśmy zdenerwowani i ktoś każe nam się uspokoić - teraz, w tej chwili! I co robimy? Wkurzamy się jeszcze bardziej.

Wiem, że to trudne i czasami ciężko się powstrzymać. Jednak użycie tego zdania nie ma żadnego racjonalnego wytłumaczenia. Dzieci w sytuacji, gdy się denerwują lub coś je złości potrzebują czegoś zupełnie przeciwnego. Jedynym ratunkiem jest okazanie im wsparcia, wytłumaczenie, że każdy ma prawo się irytować, ale można to okazywać na różne (mniej głośne) sposoby.

Dlatego warto wtedy przytulić je, uspokoić swoim głosem, okazać troskę i wsparcie. Dzieci często nie radzą sobie z uczuciem złości. Dopiero się tego uczą, więc nie wymagajmy od 4-latka żeby rozumiał swoje emocje i potrafił natychmiast je wyciszyć.

Ile razy powiedzieliście tak do dziecka? A teraz zastanówcie się, ile razy rzeczywiście dziecko płakało bez powodu? Od razu wam powiem, że dzieci nie płaczą bez powodu, choć często wydaje się nam, że tak jest.

Małe dzieci porozumiewają się z otoczeniem za pomocą płaczu. Starsze komunikują nim, że nie potrafią samodzielnie poradzić sobie z tym co się dzieje. To komunikat dla rodzica, że dzieje się coś co wyprowadziło malucha z równowagi psychicznej. Dzieci inaczej postrzegają rzeczywistość i sytuacja, która z pozoru może się wydawać błaha, dla nich ma ogromne znaczenie.

Dlatego takich zdań należy unikać. Jeśli tak mówimy, to do dziecka dociera informacja, że nie liczymy się z jego uczuciami. Powinniśmy przyłożyć większą wagę do tego, dlaczego ono płacze. Zapytać co się dzieje i jak możemy pomóc. Czasem warto chwilę pochylić się nad problemem choćby po to, żeby dziecko wiedziało, że dostrzegamy jego uczucia i nie ignorujemy ich.

To najgorsze zdanie z tej listy! Po pierwsze kompletnie nic nie wnosi. Po drugie nic nie tłumaczy. Dużo lepiej jest powiedzieć dlaczego się na coś nie zgadzamy lub zaproponować jakąś alternatywę. Dzieci lubią samodzielność. Więc bądźmy sprytni i dajmy im ją, ale pod naszą kontrolą.

Czasem trzeba po prostu powiedzieć, dlaczego dziecko ma przestać. To normalne, że taka sytuacja nas denerwuje. Więc powiedzmy o tym: “Nie tłucz młotkiem o podłogę, bo możesz zrobić dziurę”, “Nie śpiewaj tej piosenki w kółko, bo denerwuje mnie to, może zaśpiewamy coś innego?”. Źródłem takich zachowań jest najczęściej nuda, więc czasem jedynym sposobem jest zaproponowanie dziecku takiej aktywności, która je zainteresuje. Spróbujmy pobawić się z nim i w trakcie wytłumaczyć jak się czujemy.

Dopóki się raz nie uderzą, to nigdy się nie nauczą. Jeśli się na czymś sparzą, choć nie ma 100 proc. pewności że nie zrobią tego ponownie, to możemy być spokojni, że kolejnym razem, dwa razy pomyślą… Czasem warto dać dzieciom trochę swobody, w taki sposób, żeby mogły uczyć się na własnych błędach, nie na naszych. Pamiętajmy, że z każdej sytuacji wynoszą jakąś lekcję i najczęściej pamiętają ją na całe życie.