„Nie mam za co żyć, jeśli zapłacicie 10 tysięcy, dziecko będzie wasze". Handel dziećmi w Polsce już nie dziwi

Ogłoszenie umieścił Głogowski Portal Informacyjny. Internauci zgłosili sprawę na policję. Ogłoszenie zdjęto. Kilka dni później informacje podało TVN 24.

– Ludzie się bulwersują, obrażają. Ale co to znaczy handel dziećmi? Słyszałaś o sprawie z Białegostoku? Para została oskarżona o to, że wspierała finansowo kobietę, która chciała im oddać dziecko. Zostali uniewinnieni, bo handel dziećmi to jedno, drugie to miłość. Miałam za sobą 11 lat starań o ciążę, badania w najlepszych klinikach, kilka nieudanych prób in vitro. Przeszliśmy z mężem szkolenia w ośrodku adopcyjnym, potem przez rok czekaliśmy na telefon. Wtedy znalazłam to ogłoszenie. „Może jej zapłacimy? To tyle co in vitro" zdesperowana pytałam męża. „Zwariowałaś!? Nie ma mowy" odpowiedział.

Tak, dostawałam maile od dziewczyn i młodych kobiet, które chciały mi „sprzedać" dziecko. My, kobiety niepłodne, piszemy o tym na internetowych forach. Żalimy się, walczymy, dzielimy bólem. Łatwo nas odnaleźć. Zawsze odmawiałam. Adopcja ze wskazaniem nie ma nic wspólnego z handlem dziećmi. To sytuacja, w której matka dziecka wybiera rodziców dla swojego dziecka. Sama. Nie czerpie z tego korzyści majątkowych. Od 1 stycznia 2012 zmieniono przepisy. Żeby przeprowadzić adopcję ze wskazaniem trzeba mieć kwalifikacje z Ośrodka Adopcyjnego. Każdą taką adopcję orzeka sąd.

Wchodzę. Pierwsze przeczytane ogłoszenie:

Sama kiedyś – z powodu ciężkiej choroby– „oddała" córkę „nowej rodzinie". W ośrodku adopcyjnym spytała: . „Pomożecie mi znaleźć rodziców dla mojej córki?". Potraktowano ja jak handlarkę żywym towarem. Pisała na forum niepłodności. „Oddam do adopcji zdrową dziewczynkę". Ludzie obawiali się, że AZW (adopcja ze wskazaniem) jest nielegalna. Ale prawo nie zabrania biologicznej matce szukać nowej mamy na własną rękę.

– Mam Polę dzięki Kalinie. Zgłosiła się do mnie dziewczyna, dziewiętnastolatka, zresztą połowa matek biologicznych to nastolatki, dużo jest też kobiet w trudnej sytuacji materialnej, czy takich, które mają już kilkoro dzieci. Biologiczna mama Poli miała na imię Marysia. Poznałyśmy się na forum. Pisałyśmy do siebie trzy miesiące.

„A jak się czujesz? Prześlesz mi wyniki badania USG? Czujesz ruchy?". Ona do nas: „Jak byście dali jej na imię?".

– Byłam ciężko chora na nowotwór, wiedziałam, że nie będę mieć dzieci. W 2011 roku dowiedziałam się, że jestem wyleczona, będę żyć. Walczyliśmy z mężem o adopcję, działałam charytatywnie. Biologiczna matka Miłosza napisała: „Jestem w ciężkiej sytuacji, nie chcę dziecka, co mam zrobić?". Byłam przekonana, ze adoptuję przez ośrodek adopcyjny. To było ileś spotkań, długich rozmów, jej i mojego płaczu. W końcu decyzja. Do szpitala trafiliśmy w trójkę, mamie Miłosza odkleiło się łożysko. Kilka godzin nerwów, gryzienia palców, walki o życie. „Jesteś pewna?" pytałam. „Wiesz, że zawsze możesz zmienić zdanie". „Jestem pewna" odpowiadała ona. Miesiąc, dwa po urodzeniu Miłosza pisałam: „Jedno twoje słowo wystarczy". „Nie" odpisywała. Miałyśmy kontakt, właściwie do stycznia tego roku, wymieniłyśmy się życzeniami. „Przyjadę na urodziny Miłosza" obiecała. Nie przyjechała. Nie odpisywała na maile i SMS-y.

- Bo dla dziecka nie ma lepszej formy adopcji, znam mamę mojego syna, bo mój syn nie cierpiał, nie czekał, jest zdrowy. Ośrodki adopcyjne nie pomagają rodzicom. Ilu ludzi czeka na adopcję? Małe dzieci trafiają do ośrodków opiekuńczych, rodzin zastępczych, takie są te cholerne procedury. Poczytaj na „naszym bocianie". A ile jest przypadków, ze dzieci trafiają do rodziców z nieuregulowaną sytuacją rodzinną, o czym rodzice dowiadują się nagle?! Jak często dowiadują się o upośledzeniach, o których w ośrodku adopcyjnym nikt im nie powiedział? Wiesz, ile znam takich przypadków? I okej, w adopcji ze wskazaniem, też znajdują się ludzie, którzy chcą postępować nieuczciwie. A myślisz, że w drugą stronę to nie działa? Znam mężczyznę. Zostawił żonę, pozbawiono go praw rodzicielskich i z drugą kobietą dostali dziecko. Przeszli wszystkie kursy. Wiesz dlaczego? Bo był dobrym znajomym kierownika ośrodka adopcyjnego.

Pracujemy również z rodziną biologiczną, dajemy jej wsparcie, rozmawiamy o jej sytuacji i możliwości wychowywania dziecka, a jeśli po 6 tygodniach od jego urodzenia nadal podtrzymuje ona swoją decyzję, wówczas towarzyszymy jej w sądzie. Obie strony przechodzą przez proces - rodzice adopcyjni przygotowują się do nowej funkcji, matka ma możliwość zobaczenia, jak funkcjonuje bez dziecka, zanim podejmie ostateczną decyzję. Z naszych doświadczeń wynika niestety, że nie wszyscy rodzice, którzy decydują się na adopcję ze wskazaniem mają ukończone szkolenie i kwalifikację ośrodka, często nie spełniają kryteria formalne, aby zgodnie z prawem adoptować dziecko (są np. osobami karanymi, w starszym wieku). Co roku kilka tysięcy par adoptuje dzieci zgodnie z prawem za pośrednictwem ośrodków - co więc naprawdę powoduje, że niektórzy decydują się wejść w ryzykowną i niejednokrotnie niepewną sytuację?

My skończyliśmy wszystkie kursy, dzięki adopcji ze wskazaniem mamy cudownego syna, który od początku rozwija się zdrowo. Niech ci wszyscy ludzie zastanowią się co robią. I co mówią. Bo ja mam ciary. Pozwolicie nam ludzie nie czekać miesiącami na dziecko z ośrodka adopcyjnego tylko – zgodnie z prawem– korzystać z adopcji ze wskazaniem?!