Kocham inną kobietę, ale nie potrafię zostawić rodziny. Myślę sobie, że coraz mniej w to wierzę

Marcin lubi mówić o sobie: „jestem przeciętny"
Inni nie myślą, że Marcin jest przeciętny. Myślą za to, że jest: inteligentny, przystojny, zaradny. Że ma fajną rodzinę. Dwoje dzieci. 9- letniego syna i 6- letnią córkę. Mieszka z rodziną w domu pod Warszawą, dzieci chodzą do prywatnych szkół.

Marcin: – Tak, mój ojciec zdradzał matkę. Jej życie to było cierpienie. Obiecałem sobie wtedy: „Nie skrzywdzę żadnej kobiety".

Sceny: Ojciec krzyczy: „Ty ku…., jesteś beznadziejna", „Nie dotknąłbym cię nawet kijem, tak się zapuściłaś". Ojciec pakuje walizki. Mama płacze w kuchni. „To przez cebulę" zapewnia Marcina i jego brata. Po kilku tygodniach ojciec wraca. Walizki rozpakowuje. Miesiąc miodowy. A potem w nocy znów słychać awantury. „Zabije cię, suko".

Marcin: – Tak, zawsze myślałem, że zbuduję inną rodzinę. Że będę odpowiedzialny. Że będę kochał i szanował żonę. I tak się stało. Zarabiałem dla nas, żyłem dla nas.

Sceny: Jakieś kino, maj. Przed kinem stoi dziewczyna. Ma kolorową sukienkę, japonki. W ręku trzyma dwa bilety, rozgląda się niepewnie. Chłopak, z którym się umówiła nie przyszedł. „Hej, a ten bilet wolny. Mogę pójść z tobą?" zagaduje ją obcy chłopak. Tak właśnie wyglądało pierwsze spotkanie Magdy i Marcina.

Marcin: – Chciałem mieć dobre stanowisko, wybudować dom, mieć syna. Matka mówiła: „Tak się cieszę, że jesteś inny od ojca". To „inny" mnie określało. Magda była szczęśliwa. Ja chyba zbyt często czułem, to męczące: „muszę". Że muszę sprostać.

Sceny: Magda jest w ciąży, kiedy kończy się budowa domu. „Kochanie, może poczekamy z przeprowadzką?" pyta on. „Tak mi zależy, żeby urodzić Kubę już tam" prosi ona. Marcin spędza całe dnie w firmie, wieczorami jeździ na budowę, kontroluje pracę ekipy do nocy. Rano jeździ po urzędach, załatwia formalności.

Marcin: – Zostawiałem je dla siebie. Wydawało mi się, że to cholernie niemęskie dzielić się z Magdą tym, że bierzemy może za duży kredyt, że w branży reklamowej kryzys, że jestem zmęczony. Przecież ona też była zmęczona. Byliśmy szczęśliwą rodziną. Mijały lata. Znajomi się rozwodzili, zdradzali. „Jesteśmy tacy inni, powtarzała ona".

Sceny:
Któreś urodziny Marcina. „Ale macie piękny dom" komentuje któryś z gości. „To wszystko Marcin" mówi Magda. „Nie mogłabym mieć niezaradnego faceta. Nie lubię słabości". „Marcin, nie jesteś zmęczony?" pyta inny ktoś. „On nigdy nie jest zmęczony. To człowiek skała. Kochanie, pójdziesz uśpić Kubę".

Marcin: – Narastało we mnie zmęczenie. I frustracja. Tak, czuję się winny, bo nigdy o tym Magdzie nie mówiłem. Nie chciałem jej rozczarować. Poprzeczkę postawiła mi wysoko. Sama jest cholernie ambitna. A potem poznałem Agatę. Przyszła do naszej firmy. Spojrzałem na nią i wiedziałem, że będę miał kłopoty.

Sceny:
Dżinsy, trampki. Czy ładna? Bez przesady, na pewno nie ładniejsza od Magdy. I nie młodsza. Ale wesoła, ciepła, pomysłowa, kreatywna. „Tego się nie da?" ależ oczywiście, że się da – mówiła. I wciąż się śmiała. Tak, bardzo dużo się śmiała. Marcin nie pamięta, kiedy śmiała się Magda.

Marcin: – Kiedy ono się zaczyna? W hotelach, podczas służbowych wyjazdów, w samochodach, w których ty wsadzasz jej rękę w majtki, a ona ci w spodnie, choć macie innych partnerów? Czy może w łóżku?

Sceny: Stacja benzynowa. Ona z kawą w plastikowym kubku. Na dworze deszcz. Dwie godziny rozmów o życiu. „Boję się ludzi, którzy udają, że nie mają słabości. Bo udajesz, prawda?"

Rozmowy na Facebooku. „Wymieniłaś opony?", „Zmieniłaś już telefon?", „Opowiedz mi, jak to dokładnie było z twoim tatą". „Uważam, że powinieneś iść na terapię".

Marcin: – Bliskość, którą budujesz z inną kobietą, bo nie potrafisz z żoną. Bo ona mówi: „jestem zajęta, potem". Albo: „Odebrałeś Kubę, poczekaj, zrobię kolację dla Mai". Bo ty też znajdujesz setki wymówek. „Poczekaj, projekt", „Poczekaj, telefon", a potem wchodzisz do sypialni, a ona już śpi. Rozumiesz to, kładziesz się obok. Obejmujesz ją. Trochę jak siostrę, a trochę jak najbliższą osobę na świecie, ale już nie jak kochankę czy kobietę, której pragniesz.