Reklama.
Reklama.
Reklama.
O co naprawdę chodzi z tą dysleksją?
- Nie będę czytać na głos, nie lubię – słyszymy od naszego ośmiolatka, który czyta „bom” zamiast „dom” i nieustannie wodzi palcem za tekstem, a jego interpretacja lektury podczas głośnego czytania równa się odczytaniu ulotki leku, tyle, że zdecydowanie wolniej.
![Fot. Pixabay/[url=http://pixabay.com/pl/cz%C5%82owiek-dziecko-dziewczyna-blond-723999/]Pezibear[/url] / [url=http://bit.ly/CC0-PD]CC0 Public Domain[/url]](https://m.mamadu.pl/1fad0c426b30f13a5422c36032f32f60,1680,0,0,0.webp)
Reklama.
Jesteś zdezorientowanym rodzicem, bo Twoje dziecko, choć uchodzące w szkole, czy wśród znajomych za bystre i zdolne, nagle nie potrafi poradzić sobie z nauką czytania? Wściekasz się, spokojnie tłumaczysz i ponownie tracisz cierpliwość, a mały uczeń nadal czyta niepewnie i powoli, a co więcej próbuje odgadnąć słowa z ilustracji do czytanki? Dodatkowo każde podjęcie próby czytania jest okupione stresem i tak naprawdę przypomina powrót do początków nauki? Zadajesz sobie pytanie – czy to już moment na zwrócenie się o pomoc do specjalistów?
Dyscośtam
Nie należy wpadać w panikę. Słowo dysleksja, tak ostatnio modne w edukacji, stało się orężem rodziców w (nie)walce z problemami w nauce ich dzieci. Nie potrafi ładnie czytać, robi błędy, brzydko pisze – wystarczy zdobyć dokument potwierdzający dysleksję, dysortografię, bądź inne czynniki „dys”, które zwolnią ucznia z obowiązku cięższej pracy, a nauczyciel nie będzie miał prawa wymagać więcej, niż jest wskazane.
Niestety, często dorośli wykazują się dość sporą niewiedzą w kwestii trudności swoich dzieci w nauce. Nie należy się temu dziwić, gdyż wiadomo, że dorosły dla swojej pociechy chce jak najlepiej. Jednak czy w tym wypadku najlepiej nie znaczy najprościej? Czy naznaczenie dziecka zaburzeniami w nauce zamyka problem? Daje wytłumaczenie dla słabszych ocen?
Badania wśród dziewięcio- i dziesięciolatków przeprowadził profesor Michael Rutter, który stwierdził, że do 10% dzieci na całym świecie o normalnym poziomie inteligencji ma faktycznie specyficzne trudności z nauką czytania. Przy czym problem ten występuje trzy razy częściej u chłopców niż u dziewczynek. Jako ciekawostkę można podać, że dyslektycy nie rzadko mają problem z odróżnieniem strony prawej od lewej.
Mały kotek
Czytanie to bardzo złożony proces. Dorosły człowiek posiada tak zwany leksykon – zbiór zapamiętanych wyrazów, dzięki któremu rozumie ich znaczenie i potrafi zapamiętać czytany tekst. Natomiast dziecko swój leksykon musi zbudować. Najpierw robi to na poziomie pamięci wzrokowej kojarząc wyrazy do siebie podobne, a później na poziomie wymowy (mówiąc bardziej naukowo - fonologii), kiedy to wie już, że na przykład zbitek liter „dzi” czytamy jak zazwyczaj czytamy.
Czytanie to bardzo złożony proces. Dorosły człowiek posiada tak zwany leksykon – zbiór zapamiętanych wyrazów, dzięki któremu rozumie ich znaczenie i potrafi zapamiętać czytany tekst. Natomiast dziecko swój leksykon musi zbudować. Najpierw robi to na poziomie pamięci wzrokowej kojarząc wyrazy do siebie podobne, a później na poziomie wymowy (mówiąc bardziej naukowo - fonologii), kiedy to wie już, że na przykład zbitek liter „dzi” czytamy jak zazwyczaj czytamy.
Przechodząc te etapy i opanowując umiejętności z nimi związane - dziecko zaczyna czytać automatycznie. Może to się zdarzyć już u sześciolatka, ale na bezproblemowe czytanie rodzice mogą czekać do ósmego, a nawet dziewiątego roku życia syna czy córki.
Trudności w nauczaniu czytania rzadko występują w Japonii, być może wynika to z faktu, że w tym kraju słowo napisane odzwierciedla dokładnie jego wymowę.
Co jednak, gdy problem nie znika, a nasza dziecko coraz bardziej odstaje od swoich rówieśników i tym samym zniechęca się do czytania?
Warto wówczas wykonać prosty test. Dajmy naszemu uczniowi tekst, którego przeczytanie nie powinno stanowić dla niego problemu. Zwróćmy uwagę na odpowiednią (prostą) treść i wielkość liter. Może to być zdanie „Mały kotek lubi mleko”.
Warto wówczas wykonać prosty test. Dajmy naszemu uczniowi tekst, którego przeczytanie nie powinno stanowić dla niego problemu. Zwróćmy uwagę na odpowiednią (prostą) treść i wielkość liter. Może to być zdanie „Mały kotek lubi mleko”.
Obserwuj dziecko podczas czytania, gdyż problemy mogą pojawić na poziomie percepcji wzrokowej – wtedy okazuje się, że dziecko ma problem z rozróżnieniem kształtu liter lub na etapie składania ich w jeden wyraz i zauważenia dźwięków. Jeśli widzisz, że pomimo wysiłku i chęci pokazania, że jednak potrafię, dziecko ma kłopoty z przeczytaniem prostego zdania, to wówczas warto porozmawiać z nauczycielem o swoich spostrzeżeniach, a co za tym idzie - wątpliwościach i obawach. Z pewnością istotna będzie także wizyta w poradni pedagogiczno-psychologicznej, gdzie zostanie przeprowadzona diagnoza stwierdzająca poziom problemu.
Kotek nie kotka!
Jednak nie ma co się załamywać. Nauka czytania nawet z dyslektykiem (i nie tylko) może okazać się świetną zabawą. Przede wszystkim poszukaj tekstów, które zainteresują twoje dziecko i wybierz odpowiedni moment do nauki czytania, czyli taki kiedy oboje jesteście wypoczęci, w dobrych nastrojach i nikt nie będzie wam przeszkadzał.
Jednak nie ma co się załamywać. Nauka czytania nawet z dyslektykiem (i nie tylko) może okazać się świetną zabawą. Przede wszystkim poszukaj tekstów, które zainteresują twoje dziecko i wybierz odpowiedni moment do nauki czytania, czyli taki kiedy oboje jesteście wypoczęci, w dobrych nastrojach i nikt nie będzie wam przeszkadzał.
Myślę że nie trzeba podkreślać jak ważne jest miejsce, gdzie będziecie czytać – najlepiej dobrze oświetlone biurko i wygodne krzesło, chociaż dlaczego nie może to być wygodna kanapa. Warto na początku porozmawiać o książce, którą będziecie czytać, obejrzeć okładkę i ilustracje. Jeśli chcesz możesz poczytać z dzieckiem głośno, chórem, pokazując palcem czytany tekst. Czytaj w takim tempie, aby nadążyło za Tobą.
Jeśli poczujesz, że chce czytać samo, wycofaj się. Takie domowe zajęcia z czytania nie powinny na początku trwać dłużej niż pięć minut, nawet jeśli przeczytacie na początku tylko dwie linijki tekstu, z czasem można czytać przez 15 minut.
Bardzo istotne jest unikanie poprawiania dziecka: - Źle przeczytałeś – przerywamy. Lepiej jednak poczekać do końca zdania i wówczas poprosić, aby spróbowało jeszcze raz, argumentując, że chyba nie do końca przeczytało tak, jak faktycznie jest napisane.
Warto wiedzieć, że w Polsce organizacją udzielającą wsparcia dzieciom ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się jest Polskie Towarzystwo Dysleksji.
Napady złości, brak cierpliwość nie są oczywiście dobrymi pomocnikami w nauce czytania. Kiedy czujesz, że zaraz eksplodujesz i cienka linia dzieli cię od wykrzyczenia: - No nie widzisz, że tu jest napisane KOTEK, a nie KOTKA!!!, to odpuść, lepiej powiedzieć: - Wiesz co, wrócimy do tego jutro. Odpocznij, niż: - Ja nie wiem, jak można nie wiedzieć, co tu jest napisane!
Wymyślajcie wspólnie gry związane z czytaniem. W aucie, podczas drogi do szkoły, szukajcie sylab lub liter w mijanych napisach, a nagrodą za znalezienie największej liczby niech będą wspólne lody po lekcjach. Można także na kartonikach wypisać sylaby i łączyć je w słowa (najpierw je wspólnie przeczytajcie i zacznijcie od najłatwiejszych połączeń).
Ćwicząc pamięć wzrokową warto przyporządkowywać wyrazy do rysunków im odpowiadających. Przykładów można by mnożyć, w tym wypadku dorosłych ogranicza tylko ich kreatywność. Najważniejsze jednak, aby wspierać dziecko w jego trudnościach, chwalić za włożoną pracę i wysiłek, za choćby najmniejsze postępy. Podkreślaj jego mocne strony i pokaż, że Ty też masz słabe punkty, bo przecież nikt nie jest doskonały.
Reklama.