Jesteś (z) Hubą, Bubkiem czy Soplem Lodu? 5 typów związków miłosnych

Wasz początek bywa burzliwy. Jedno spojrzenie i Huba wie, że spotkał swą Żywicielkę. Bardzo szybko wchodzi w Twój świat, a właściwie go pochłania. Nagle ma numery telefonu Twoich najbliższych znajomych, umawia się z nimi na kawę, lunch, kino. Przyjaźni się z Twoją Mamą/Tatą, odwiedza starą Ciotkę, o której mu (Hubie) opowiadałaś. Zostawia w Twoim mieszkaniu coraz więcej swoich rzeczy i to w zastraszającym tempie.

Po kilku tygodniach okazuje się, że masz okazałą kolekcję Huby: szczotek do zębów, bielizny, golarek oraz czapek, szalików i butów. Jednocześnie zaczynasz coraz częściej odczuwać duszność z powodu braku tlenu. Ogarnia Cię panika, gdy obserwujesz znikające przestrzenie swojej wolności. Po tygodniu pierwsze „kocham Cię“, po miesiącu Huba ma gotowy plan życia. Łącznie z kolorem Waszej nowej sypialni, datą narodzin pierwszego i czwartego dziecka oraz funduszami emerytalnymi.

Na początku myślisz „facet marzenie“. Prawdziwy rajdowiec. Ty, zwykła Turystka, która przechadzała się uliczkami Rzymu, spotykasz Go na swojej drodze. W kolorowych modnych spodniach i śmiesznej czapce z daszkiem wyróżnia się z tłumu. Trzy dni we Włoszech zamieniają się w najbardziej szalony miesiąc życia. Nie znasz dnia ani godziny. Podziwiasz jego kreatywność i tempo życia. Ciekawi znajomi, ciekawe miejsca, fajne wystawy i podróże. Wieczory, gdy z zakrytymi przepaską oczami palcami pałaszujesz jakieś boskie tajskie, które Ci ugotował. To, że nigdy nikogo takiego nie znałaś - to pewne.

Jego nieprzewidywalność jest fascynująca, ale też, coraz częściej zaczynasz postrzegać, że destrukcyjna. Masz wrażenie, że jesteś na najszybszym rollercoaster Maior Montanha Russa do Mundo. Jednego dnia jesteś uwielbiana, adorowana, za chwilę obrzucana błotem. Poranna euforia zamienia się w ciągu kilku godzin w czarną rozpacz lub atak furii lub niczym nie poruszony marazm (niepotrzebne skreślić). Godziny szczęścia przeplatane są nieustającymi konfliktami. O byle co. O to, że trzaskasz drzwiami. Że chomik w nocy eksploatuje kołowrotek (powinien się zidentyfikować z chomikiem). Że sąsiadka go wkurza, bo ma duszące perfumy i nie może jeździć z nią windą. Kiedy napięcie znika (nie ma nigdy reguły z jakiego powodu), on zamienia się w Anioła. I wtedy problemem stajesz się Ty, wiecznie napięta Turystka. "Twój cykl menstruacyjny się zaburzył czy co?"- pyta oburzony. Przecież jest tak fajnie. Jemu.

Bubek to Król Życia. Narcyz. Blask od niego bijący powala najpierw Ciebie, a potem wszystkie Twoje koleżanki. Nienagannie ubrany, kontrolujący zarost, szarmancki i uroczy. Potrafi sprawić, że będąc wśród 5 kobiet, każda czuje się ta wybrana. Z Tobą jednak śpi, Tobie kupuje kwiaty, Tobie powiedział, że kocha. Czujesz się wybrana. Desygnowana przez króla, Z czasem jednak dostrzegasz, że Król wymaga od Ciebie perfekcji. Najważniejsze jest byś była dobrze ubrana, byś zrobiła wrażenie, gdy jesteś u jego boku. Dobiera Ci specjalne ubrania, które odsłaniają dekolt lub nogi, chwali się przed kolegami, jest dumny, gdy szepczą jaka jesteś piękna. Jesteś jego lustrem, "lustereczkiem powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy na świecie“. Powtarzasz w nieskończoność: TY TY TY.

"On na zewnątrz" nijak się nie ma do "On w domu". Tu odcina korek z czułością. Boli Cię głowa? Weź tabletkę. Masz okres? To pójdzie sam. Problemy w pracy? Musisz poradzić sobie sama, jesteś dorosła. Ty jesteś, a On? Zasada jest prosta. Zajmujecie się JEGO sprawami, uczuciami, problemami.

Wielkim rozczarowaniem okazują się również jego opowieści na swój temat. Miejsca, w których był są raczej żywcem z przewodnika o świecie. Ukończone kursy to jednodniowe szkolenia, a wiedza okazuje się być bardzo powierzchowna. Wszystko jest na pokaz. A Ty jesteś wisienką na torcie. Gdy delikatnie zwracasz mu uwagę, potrafi tak manipulować faktami, że wychodzisz z gigantycznym poczuciem winy. On natomiast nie dostrzega nigdy winy w sobie, świat jest mu wciąż nieprzychylny, ludzie zawsze mają złe zamiary.

Na początku onieśmiela Cię jego chłód i zdystansowanie. Odbierasz to jako wyzwanie, bo przecież Ty, znana lodołamaczka, potrafisz topić niejedno lodowe serce. Wierzysz, że w każdym z nich jest ogień, który trzeba wydostać. Za czasem rozumiesz, że ten pojedynczy ogień dawno wygasł, a sopel jest po prostu soplem. Niczym więcej. Jednak czujesz się wybrana, gdy skinie na Ciebie ręką. Pozwala Ci się adorować, rozpieszczać, lubi być obdarowywany. Daje Ci złudną nadzieje, że kiedyś może jednak będziecie razem, a Twoje starania roztopią jego serce. Nie jest czuły i nie okazuje uczuć. Wie to i nie ma zamiaru zmienić.

To jego lodowy „urok“- mówi. Rzadko spontanicznie się śmieje. Wciąż masz wrażenie, że między Wami jest jakaś niewidzialna szyba, za którą jest lepszy świat. Jego świat. Przez niedostępność Sopla wciąż czujesz się gorsza i myślisz tylko o tym, jak stać się lepszą. Nic jednak nie działa. Wiesz, że najwięcej co możesz zrobić, to przylepić nos nieudanej lodołamaczki do szyby i popatrzeć.

Weźmie Cię pod swoje skrzydła jak Kondor Wielki. Ochroni przed złem tego świata. Będzie rozpieszczał jak małą córeczkę. Twój Papa. Przygotuje kąpiel z bąbelkami. Zapłaci rachunki. Weźmie samochód do myjni. Poczujesz nagle spokój, który ogarniał Cię, gdy... twój Tata wracał do domu (lub spokój, o którym marzyłaś, bo Tata do domu nie wracał).

Papa to taki facet, który ogarnie wszystko. Naprawdę o nic nie musisz się martwić. Cieszy się Twoim szczęściem i dba o Twoje potrzeby. Ideał. Dlaczego więc w pewnej chwili zaczyna Cię irytować? Przyjaciółki mówią „Stuknij się w łeb. Lepszego nie znajdziesz“. I lepszego nie szukasz. Oglądasz się za niedorajdami, chłopczykami w kolorowych trampkach, rockandrollowymi artycznymi duszami. Brakuje Ci szaleństwa. Namiętności. Partnerstwa. Jesteś małą dziewczynką, która ma najlepszego Tatę na świecie. Ukochaną córeczką. Tak, Papo, masz rację powinnam bardziej się postarać. Tak, Papo, poprawię się. Tak, Papo, już nie będę mieszać alkoholu. Podziwiasz Papę, ale nie podziwiasz siebie. Bezradnej dziewczynki, którą się stałaś.

Odnalazłaś gdzieś siebie? Swój związek? Waszą koluzję? Nie. To dobrze. Może Twoja relacja jest po prostu dojrzała i zdrowa. A jednak? Dostrzegasz podobieństwa? Jesteś po jednej lub drugiej stronie?

Jeśli zadajesz sobie pytanie „Jak?“, to znaczy, że zmiana już się ZACZĘŁA (w Tobie).