Reklama.
Reklama.
Reklama.
Bezstresowe wychowanie to mit! Dlaczego ulegamy "pop-psychologii"?
Na początku od razu ustalmy - wychowywanie dzieci zawsze wiąże się ze stresem. Dziecko się stresuje, my się stresujemy. Ktoś kto mówi, że można wychowywać dzieci bez stresu albo nie ma dzieci, albo nie wie co to stres.
Reklama.
Mitologia bezstresowego wychowania
Bezstresowe wychowanie to mit! Zacznijmy od tego, że sama nazwa jest przez większość osób interpretowana jako brak stawiania granic i konsekwencji. Autor tej metody, Benjamin Spock, wydał w 1946 roku podręcznik zawierający zbiór teorii i wskazówek dotyczących dzieci.
Bezstresowe wychowanie to mit! Zacznijmy od tego, że sama nazwa jest przez większość osób interpretowana jako brak stawiania granic i konsekwencji. Autor tej metody, Benjamin Spock, wydał w 1946 roku podręcznik zawierający zbiór teorii i wskazówek dotyczących dzieci.
Stres
Zazwyczaj mówimy, że ma on negatywny wpływ. Jednak chwilowy i krótkotrwały motywuje i daje nam impuls do działania. Jedni go unikają, inny radzą sobie koncentrując się na zachowaniu i rozwiązaniu problemu, a jeszcze inni skupiają się głównie na swoich emocjach.
Zazwyczaj mówimy, że ma on negatywny wpływ. Jednak chwilowy i krótkotrwały motywuje i daje nam impuls do działania. Jedni go unikają, inny radzą sobie koncentrując się na zachowaniu i rozwiązaniu problemu, a jeszcze inni skupiają się głównie na swoich emocjach.
Psychologicznie stres opisujemy na trzy sposoby
Stres - bodziec To sytuacje, które towarzyszą nam na co dzień i które wywołują napięcie i wzmożoną aktywność naszego organizmu.
Stres - reakcja Fizjologiczne i psychologiczne zachowania i zmiany pojawiające się w odpowiedzi na sytuację stresową.
Stres - proces To transakcja - otoczenie wpływa na nas, my wpływamy na otoczenie.
Na temat stresu powstało naprawdę dużo książek, poradników, warsztatów, szkoleń. Poświecono mu lata badań i specjalne kwestionariusze określające jego wpływ i sposoby radzenia sobie z nim. Dlaczego więc stres miałby nie pojawiać się w wychowywaniu? Możemy opisać wiele sytuacji, którym towarzyszy napięcie i zdenerwowanie oraz wewnętrzny niepokój.
Kiedy dziecko przeżywa stres?
Gdy płacze, próbując wymusić na nas jakąś decyzję.
Gdy kłóci się z nami.
Gdy nie wie jak rozwiązać zadanie z matematyki.
Gdy nie rozumie dlaczego rodzice się kłócą.
Gdy nie ma obok mamy lub taty.
Gdy kolega w szkole mu dokucza.
Gdy zostaje wywołane do odpowiedzi.
Gdy śnią mu się koszmary.
Gdy nie rozumie swoich emocji.
Dzieci potrzebują prostych przekazów, instrukcji jak radzić sobie w trudnych sytuacjach, granic i norm zachowań. Potrzebują też poczucia bezpieczeństwa i miłości, zapewnienia że są kochane i akceptowane. Muszą wiedzieć, że świat niesie ze sobą stres i że człowiek uczy się jak sobie z nim radzić.
Reklama.
Kamila KroczPsycholog społeczny
Zespół praktyk określanych jako „bezstresowe wychowanie” pojawił się w Polsce na początku lat 90. XX wieku, ale ma dość długą tradycję. Postulaty charakterystyczne dla „wychowania bez granic” można odnaleźć już na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy to zwracano uwagę na naturalność wychowania i konieczność rozwoju potencjału dziecka, zachęcając do spontanicznej aktywności oraz dając swobodę działania. Czytaj więcej
Wychowanie bezstresowe stało się obecnie elementem pop-psychologii. Hasłem, za którym nie stoją żadne sensowne treści. Stres jest nieodłącznym elementem życia i nie da się, nawet gdyby ktoś bardzo chciał, wychowywać dziecka tak, aby ono nigdy stresu nie odczuło. Podobnie jak nie jest możliwe, żeby dziecko nie przestrzegało żadnych zasad i nie miało żadnych granic. Czytaj więcej