Rodzice na rauszu - co dziecko czuje, gdy pijesz

Oczywiście, że dla ludzi. Pod warunkiem, że pije pani na przykład do kolacji tylko kieliszek wina, zachowuje się pani po nim normalnie, nie czuje pani potrzeby wypicia więcej. Problem pojawia się wtedy, gdy alkohol w ogóle towarzyszy nam w wolnym czasie. Jaki to komunikat dla dziecka? Przecież ono uczy się przez przykład. W jego podświadomość „wdrukowuje" się schemat: alkohol równa się zabawa, równa się relaks. Dzieci pijących rodziców same szybciej sięgają po napoje wysokoprocentowe. Czy naprawdę tego chcemy? One widzą, że potrzebujemy alkoholu, żeby się zresetować. Na przykład przejść „płynnie" z trybu zawodowego na domowy.

Ależ to nie jest iluzja. On pomaga. To substancja chemiczna, która zmienia świadomość. Rozluźnia, łagodzi napięcie, sprawia, że stajemy się weselsi. Po alkoholu łatwiej nam nawiązywać relacje. Łatwiej nam– przynajmniej na poziomie podstawowym– po prostu być. Jesteśmy pozytywniej nastawieni do świata, mniej krytyczni. Można przenieść to na kontakt z dzieckiem. Ileż to przychodzi do mnie kobiet, które mówią, że po kieliszku, dwóch wina są lepszymi, cierpliwszymi matkami. A ilu mężczyzn dopiero po piwie ma cierpliwość do swoich dzieci, żony. Nieprawdą jest jest jednak, że alkohol nie ma wpływu na życie rodzinne, ma ogromne.

Przede wszystkim myślę, że ludzie, którzy sięgają po alkohol, żeby się odstresować nie mają szansy skonfrontować się ze swoim życiem i z emocjami. Dlaczego rodzice mogą pić? Może nie lubią swojego dziecka? Może czują do niego złość? Może rodzina zabiera im wolność? Może nie radzą sobie z nudą, rutyną, codziennością?Może odreagowują znużenie życiem, lęk? A może nie chcą dopuścić do siebie myśli, że ich związek jest martwy? Powodów jest mnóstwo. Ale pijąc nie możemy się z tym zmierzyć, nie możemy też próbować tego zmienić. I proszę mi wierzyć, nie trzeba się upijać, żeby zacząć się niepokoić. Jeśli czujemy, że alkohol „pomaga" nam realizować się w roli żony, matki, ojca, męża. Jeśli gdzieś czekamy na ten moment, żeby się napić– to to jest sygnał alarmowy.

Myślę, że picie przy dziecku jest przede wszystkim niebezpieczne. Nawet te dwa kieliszki wina, piwo. Nawet 0,5 promila alkoholu we krwi obniża kontrolę, upośledza koordynację wzrokowo– ruchową, zaburza równowagę. Oczywiście, wszystko zależy od wagi osoby, ale naprawdę stajemy się wtedy mniej ostrożni co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku małych dzieci.

Muszę obalić tę teorię- ależ oczywiście, że widzi. Dziecko zauważa, że rodzice „po kolacji" albo „po niedzielnym obiedzie" czy na urodzinach cioci zmieniają się. Mówią głośniej, żywiej gestykulują, inaczej pachną. Czasem, owszem, nagle zaczynają się z dzieckiem „tarzać po podłodze" i bawić, jak nigdy, ale czasem opędzają się od syna czy córki. „Mamo, chodź…" woła maluch. A mama mówi: „Czekaj, za pięć minut…". I to pięć minut trwa i trwa. Bo matka czy ojciec są już skoncentrowani na swoich sprawach. Brakuje im samokontroli, którą daje trzeźwość. Też pamiętajmy, że dziecko w jakimś sensie przestaje mieć spójny obraz rodzica. Jest mama czy tata spięci po pracy, albo krytyczni, kontrolujący. Jacyś. Po alkoholu są to inne osoby. Na przykład odpuszczają coś, co na co dzień jest ważne, są niekonsekwentni. Dziecko nie wie gdzie są granice. Bo te granice są za każdym razem gdzie indziej– i to rodzi lęk, niepokój i niepewność.