• Dziecko ma prawo przeżywać lęk lub niepokój, to normalna reakcja na sytuacje stresowe.
• Jeśli twoje dziecko chce rozmawiać o emocjach, to dobry znak, pamiętaj jednak, by ważyć słowa.
• Tych 10 zdań unikaj w rozmowie z dzieckiem, które przeżywa lęk lub niepokój.

Jedne dzieci szukają od razu wsparcia u najbliższych - dzielą się swoimi uczuciami i chcą o nich rozmawiać, inne mogą zacząć wycofywać się, zamykać w sobie albo chcą wyrzucić z siebie emocje za wszelką cenę, często w niekontrolowany sposób, co może objawiać się wybuchami złości, a nawet agresji.

10 zdań, których nie powinniśmy mówić zalęknionym dzieciom

Jeśli twoje dziecko chce rozmawiać o emocjach, to dobry znak, pamiętaj jednak, by ważyć słowa. Psychologowie mówią, by unikać tych zwrotów, gdy rozmawiasz z dzieckiem, które przeżywa lęk lub czuje strach.

1. "Nie martw się". Nie możesz zmniejszyć niepokoju swojego dziecka, mówiąc mu, żeby się nie martwiło. Już się martwi, a w ten sposób wypowiedziane zdanie sugeruje, że jego obawy są nieuzasadnione czy przesadzone. Zaakceptuj lęk swojego dziecka i zapytaj je, czy może opowiedzieć ci o swoich zmartwieniach.

2. "To nic wielkiego". Dzieci, które odczuwają lęk lub strach nie wyolbrzymiają – naprawdę się tak czują. Dla nich to problem, z którym nie mogą się uporać, dlatego nawet jeśli uważasz, że to błahostka – nie bagatelizuj i nie lekceważ emocji dziecka. Lepiej powiedzieć, że widzisz jak bardzo się tym niepokoi.

3. "Wszystko jest w porządku". Każdy, kto kiedykolwiek doświadczył nadmiernego niepokoju lub ataku paniki, wie, że "w porządku” nie jest czymś, co wpływa uspokajająco na osobę zalęknioną. Uspokój swoje dziecko mówiąc: "Jestem tutaj, aby ci pomóc”.

4. "Nie ma się czego bać". Jeśli twoje dziecko odczuwa lęk, widocznie ma ku temu powód. Może niepokoi się odrzuceniem przez rówieśników, porażki, przeżywa jakiś zawód. Nie zmniejszysz jego lęku zwrotem: "Nie ma się czego bać”. Możesz pomóc złagodzić jego niepokój, gdy dowiesz się szczegółów i porozmawiacie.

5. "Po prostu idź spać!" Niepokój dziecka może objawiać się tym, że trudno mu zasnąć. Myśli nadal kłębią się w głowie, a tak potrzebny sen nie przychodzi. To nie jest wina twojego dziecka. Spróbuj jakiś prostych technik relaksacyjnych, które pomogą mu zasnąć.

6. "Zrobię to za ciebie". Dzieci, które odczuwają lęk mogą chcieć skonfrontować się ze swoimi problemami. Nie przejmuj inicjatywy, nie biegnij im "na ratunek”, bo w ten sposób nie pomagasz dziecku w budowaniu umiejętności radzenia sobie. Za to zapewnij je o swoim wsparciu.

7. "Przesadzasz, wszystko jest w twojej głowie". To zdanie zawstydza dziecko, które odczuwa niepokój i zwiększa jego poczucie winy. Pomyśl raczej, co pomogłoby zrelaksować się dziecku, może np. wspólne wyjście na spacer czy spotkanie z kolegami.

8. "Pośpiesz się!" Gdy dziecko odczuwa strach lub lęk, może być bardziej zdenerwowane, zamyślone, mniej skoncentrowane. Staraj się być bardziej wyrozumiała, nie zwiększaj ich poczucia winy i bezradności.

9. "Przestań o tym myśleć". Uwierz, twoje dziecko chciałoby przestać się martwić. Problem polega na tym, że bardzo trudno jest przerwać niespokojne myśli, które kłębią się w głowie. Możesz spróbować zracjonalizować jego lęk, a następnie zastanowić się nad pozytywnymi rzeczami, które przerwą natłok negatywnych myśli.

10. "Nie wiem, czego potrzebujesz". Gdy twoje dziecko jest pełne lęku, a podejmowane przez ciebie próby uspokojenia go nie przynoszą spodziewanych rezultatów, możesz sam poczuć się przytłoczony. Warto jednak przypomnieć sobie, że twoje dziecko potrzebuje spokojnego i opanowanego rodzica.

Źródło: psycom.net