
Serial obejmuje na poziomie warstwy semantycznej typowe dla produktów kulturowych motywy, tj. problemy miłosne nastolatków, ich marzenia, walkę o tożsamość, kwestię relacji rodzinnych i społecznych, czyli ujmując to w sposób skondensowany: konglomerat możliwych doznań emocjonalnych nastolatków i wynikających z nich postaw w obszarze behawioralnym. Z tego punktu widzenia może stać się dla nastoletniego odbiorcy szansą na konfrontację z własnym, dopiero krystalizującym się Ja, będącym często w fazie emancypacji od wszelkich norm społeczno-obyczajowo-kulturowych. Dalej możliwością zwerbalizowania tego, co trudne i dojmujące w życiu (dylematy, na które młody człowiek ma wpływ, ale też takie, których nie jest w stanie zmienić), by w ostatecznym rozrachunku ową, często trudną rzeczywistość, po prostu OSWOIĆ.
W wielu odcinkach tego serialu jest eksponowana potrzeba artykułowania przez młodzież swoich potrzeb, wręcz wykrzyczenia ich. I tu opozycja świat dorosłych a świat nastolatka może skłaniać do przemyśleń o charakterze moralnym, światopoglądowym, generacyjnym etc. Dorośli też byli kiedyś w fazie adolescencji, dlatego wspólne obejrzenie serialu z własnymi dziećmi może być cennym źródłem informacji o dziecku. Produkty kulturowe mogą w tym kontekście stanowić istotny punkt wyjścia do dialogu z dorastającym dzieckiem, przy czym dialog rozumiem tu głównie jako miejsce „ścierania się” naszych odczuć, pragnień, wizji i marzeń.
Artykuł powstał we współpracy z Nickelodeon